Teatr życia

Mała refleksja na temat tego, jak bardzo trzeba grać w życiu, by być zauważonym ...

Na teatrze życia pisana ma rola

Kolejny raz każą mi grać kogoś, kim nie jestem

Lecz mi dana jest marnej aktorzyny dola

Kolejny dzień kończy się mej obłudy gestem

Ludzie budują mą scenę życia

Kłamcy robią za reżysera

Zmuszają do zatracenia sensu bycia

Dziś pisana mi rola pozera

Jestem jak liść pchany przez wiatr

Niemogący kroczyć inną drogą

Kolejny z mego życia upływa kadr

Dziś pokonany, oddaje pokłon swym wrogom

Bycie sobą prowadzi do krzyża, krzyż do odkupienia.

autor

Shabranido

Dodano: 2006-11-08 21:16:25

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie