Odległe wspomnienia wciąż żywe

do Polski szli z nadzieją
Wołyń mieli za sobą
gospodarkę dostali
skończyli tułaczą drogę

to był kwietniowy poranek
gdy zimne krople rosy
na świeżej trawie w sadzie
chłodziły bose stopy

Wielkanoc się zbliżała
chleb trzeba będzie upiec
do młyna kawał drogi
przed nocą może wrócę

matka brzemienna z trudem
pomaga ojcu w wyprawie
nagle poczuła bóle
jedź ja sobie poradzę

a tu już dzieci wstają
w oczy strach zagląda
zdążę zrobić śniadanie
zanim przyjdzie położna

na świat przyszła dziewczynka
zdrowa piękna nie płacze
w domu tyle roboty
a mąż jeszcze nie wraca

niepokój gości w sercu
w głowie sceny te z wojny
po lasach bandy grasują
Boże daj czas spokojny

ojciec wraca północą
smutny - w ręku medalik
nie będzie chleba na święta
bandyci wszystko zabrali

obraz zdjęli ze ściany
modląc się prosili
Panie strzeż nas od ognia
bo tam też nas spalili

z ufnością wstali z kolan
wśród ludzi nie zginiemy
choć obcy na tej wiosce
na Polskiej jesteśmy ziemi

jak Wam się spodoba to będzie dalszy ciąg

autor

karmarg

Napisany: 2018-04-15 Dodano: 2018-04-17 09:22:07

Ten wiersz przeczytano 1433 razy

Oddanych głosów: 52

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie