Odmienna

Śmierci swej śmiało wpatrzona w ślepia
Stoi Odmienna tuż nad urwiskiem
Z gruntu jak sosna, trochę kobieta
W balansie życia, w sporze o wszystko

Każdy jej konar skręcony w stawie
Wiatru bonsai cięta podmuchem
Zmęczona walką z czasem o trwanie
Choinka zdobna śmieciowym puchem

Stroniąc od fałszu koleżanek z kniei
Dumnie i karnie przyjmuje los w darze
I… o ironio, szczęśliwa w nadziei
Że nikt pospołu jej szumieć nie każe

autor

Grusana

Napisany: 2020-02-08 Dodano: 2020-02-22 18:23:07

Ten wiersz przeczytano 944 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie