Odnaleźć siebie...

Co zmusza Cię do wstania
Tego dnia?
Do otwarcia oczu ponownego,
Do oddechu kolejnego,
Kroku następnego?

To Życie jest!
To w Nim tkwi siła!
Nie pozwala Ci zatrzymać się,
By spojrzeć za siebie
I zobaczyć co dalej...

Po tarczy wciąż krążą wskazówki
Coraz to szybsze narzucając tempo.
Przeszłość już znikła.
Teraźniejszość nigdy nie istniała,
Już tylko przyszłość została.

Lecz i ona kończy się powoli,
Z każdym mrugnięciem,
Każdą myślą następną
Tworzącą skazę śmiertelną
Na duszy.

Zatrzymaj się!

Niech ta drobna rzecz,
Która wciąż zakłóca ten spokój –
Zniknie...

Wtedy pojawi się jedność,
Otoczona tęczą nadziei
I Twój uśmiech szczerości
Niech oświetli szarość i przyćmi czerń.

Kropla krwi spłynie po skale,
Zostawi w niej ślad.
Diament straci swój blask,
Złoto ponownie stanie się niczym,
A śmierć już więcej nie dotknie kwiatu –
Kwiatu, którym jest Życie...

autor

Neila

Dodano: 2007-03-27 08:32:11

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie