Odpocznę

Zwykły stary stół - deska, cztery nogi dębowe,
kiedy tylko pozwolę, ożywa w ciszy słowem.
Deska solidna twarda, w niej "Amen" i "Dlaczego",
truskawki ze śmietaną, klucze rzucone w biegu.

Żurek plus "Alleluja", pół litra tuż nad ranem,
szkło rozbijane nie chcąc i marzenia strzaskane.
W rogu ślad od siekiery - z miłości wyrąbany.
Zapachy bzów, konwalii, rączek umorusanych.

Sto lat w zdrowiu - toasty, świeczki do zdmuchiwania.
Mleko - to przypalone, talia kart do rozdania.
Na środku dwa dodać dwa - nie więcej, tylko cztery.
Obok "Ojczyzno moja"- niewyraźne litery.

Kilka plam po morfinie, wywabić się nie dały,
mocno wniknęły w drewno, zniszczyły. Blask zabrały.
Po prawej stronie "Lulaj" - na pasterkę do nieba,
gdy pochylisz się niżej - zapach kawy, chleba.

Po lewej, bardziej w głębi...Szlag niech wszystko! Cholera!
To, co nie po kolei, na wierzch pełznie, wyziera.
Na skrawku bliżej okna - tam niezapominajki.
Lśnią same dobre ślady- Kubuś Puchatek, bajki.

Widzisz, deska matowa, lecz nogi jeszcze mocne.
Usiądę przy nim w ciszy... po dniu całym

odpocznę.

autor

cii_sza

Napisany: 2015-02-15 Dodano: 2015-07-08 00:05:30

Ten wiersz przeczytano 6785 razy

Oddanych głosów: 65

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie