Odwaga?
wciąż cię szukam
pośród życia krętych dróg
choć pragnę zapomnieć
chcę zamknąć cichutko drzwi
i zostać
by z wiosennym wiatrem
nie iść w nieznane
kocham kwiaty
ale wyrwę ten przebiśnieg
co w sercu kiełkuje
by umarł
zabiję też i nadzieję
przecież nie jesteśmy sobie pisani
autor
Niezapominajka
Dodano: 2016-03-29 19:58:28
Ten wiersz przeczytano 974 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
też odwagą jest
by ozdobą się zachwycić
a nie ozdoby zrywać
inaczej bez zachwytu
to jest złość
nie dośc że sobie też innym w:)
jak ci to szczęście przyniesie
to wyrwij kwiat lecz pomyśl
o swojej zgubie
bo to kwiat niewinności
jak wiosna bez owocu
nie jest piękna w:)
Jeśli tak uważasz, to pewnie jest to słuszna decyzja.
duża odwaga i siła charakteru,,,pozdrawiam :)
Podoba się. Smutny.
Jego to mozna wyrwac ale nadzieja niech zostanie na te
prawdziwa milosc. 'przebisnieg' literowka.
Serdecznosci
Smutno, ale jak nie pisani to niepisani.
Pozdrawiam:)
niech peelka nie wyrywa:(