ODWIEDZINY

ODWIEDZINY

Na wzgórzu, przy starej wiosce,
Stoi samotnie wyniosły dąb.
Wspomina co w życiu zobaczył,
Nucąc wciąż piosenkę swą.

Już wiosnę czuć gdzieś w oddali,
On zna jej spokojny drept,
Szykując party na powitanie,
Wsłuchuje się w jej słodki szept.

I przystanęła piękna niewiasta,
Z pierwiosnków w wianek odziana,
A dąb już składa pokłony,
Witaj ma wiosno kochana.

Ledwie skropiła usta szampanem,
Trzeba już odejść bo lato pogania,
Tuląc serdecznie starego mędrca,
Nastał już czas ten - czas pożegnania.

I przyszło lato, przywitać się chciało,
Sypnęło kwiatów pełną moc,
A drzewo w miłym podziękowaniu,
Grało, szumiało przez całą noc.

Ale i jesień zapukała,
Złota królowo - Witam Cię.
Czyżbyś wstąpiła na trochę dłużej?
Czy także czas ponagla Cię?.

Śpieszy się jesień, bo znowu zima,
Sypiąc puch biały na ramiona,
Figlując z liśćmi puka do okna,
Gdyż czuje się zaproszona.

A stare drzewo do snu się układa,
Zastygł na chwilę jego wzrok,
Wraz z zimą pijąc lampkę szampana,
Wspomina stary, przepiękny rok.

autor

lilii

Dodano: 2012-09-14 20:16:12

Ten wiersz przeczytano 1398 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie