Odwrócić czas

zaszeptały skrzydła prastarego młyna
obracane wypiętrzonymi wodami
ukryta w pachnącej macierzanką trawie
szukałam czerwieni między poziomkami

łany zbóż chabrami przeplatane latem
odsłaniały makom kąkole kwitnące
dzika grusza w polu i rajska jabłonka
oczy wabiły owocem kuszącym

i szkielet kieratu porośnięty trawą
nieopodal chaty gdzie miłości wiele
na szerokiej miedzy kolce jeżyn słyszą
zapachy powideł robionych w niedzielę

rozpłakane wierzby moje przyjaciółki
przytulone mocno do niebieskiej rzeki
szumią w moich myślach potargane wiatrem
gdy zamknę wieczorem zmęczone powieki

podstawowa szkoła daleko od szosy
do małej kapliczki droga niezmierzona
wzrokiem wyobraźni tak bym teraz chciała
wrócić żeby miłość utulić w ramionach

zawikłane życia koleje się toczą
wstążkami we włosach wczorajszej dziewczyny
żal uciska serce przeminęły lata
do chwili młodości nigdy nie wrócimy

autor

Ninoczka

Dodano: 2009-10-23 08:26:08

Ten wiersz przeczytano 841 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie