odzyskać radość życia
Między szpargałami życia zakopana
wspomnienia swe drze na trzos
przez świat bliskich zapomniana
pesymizmem trąci w nos
W sercu własnym zagubiona
rozpaczliwie wyjścia szuka
radość życia zasmucona
do bram nieba puka
Wszędzie gdzie krok skieruje
drzwi zamknięte są na klucz
serce jej tak potrzebuje
O radości proszę wróć
Komentarze (7)
o co chodzi z tym trzosem? ona je drze, żeby z nich
uszyć trzos, czy do trzosa będzie je wkładać?
No tak z radością i uśmiechem łatwiej, więc niech
wróci :)
Myślę, że już zrobiłaś pierwszy krok, by się obudzinoć
z tego legargu samotności. Wiersz ciekawy, ma ładne
metafory.
Ładny wiersz o samotności - prośba o powrót radości.
Ładne rymy, rytm - czyta się przyjemnie. Mnie się
podoba.
Dobry wiersz w klimacie i ładne metafory
Ładne rymy, rytm i ciekawe porównania. Smutny ale z
nadzieją i to się czuje :)
Jak dla mnie niezwykle trafne słowa i ubrane w ładną
formę :) gr :)