Ogień zła

czasem jest nam źle
nie każdy nas chce
szukając domu
trafiamy na zgliszcza
skreśla się linia
która sznur kłamstw przecina

smutek czy żal
za dużo jest go w nas
zrozumieć chce
ile zła w sercu jest
czy zaraza będzie
jeszcze długo żerowała
ile poświęci któryś z nas
by miał przesyt dzięki piekłu

szmal by wzniecić ogień
w duszy krzyk
kto usłyszy go
zanim sam o sobie da znać
że mogło to nie być tak

tak chociaż raz
by ogień zła zgasł
by radość na wojnę szła
by lęk z odwagą nie miał szans

lek na rany
miłość w sercach ze skał
dziś swoje miejsce ma
młodych gniew
którzy chcąc mur zburzyć
niszczą ostatni schron

tak chociaż raz
by ogień zła zgasł
by radość na wojnę szła
by lęk z odwagą nie miał szans

usłysz tych
którzy boją się na wolność wyjść
pomóż tym którzy nie znają i daj im prawo
rozwal beton a odkryjesz krzyk
otwórz oczy a będziesz jednym wśród nich

tak chociaż raz
by ogień zła zgasł
by radość na wojnę szła
by lęk z odwagą nie miał szans

autor

JestemjakiJestem

Napisany: 2007-04-24 Dodano: 2007-04-24 23:50:50

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie