Ogród bez słońcas

Byłem jak porzucony ogród,
zaniedbywany przez lata.

Ty jednym ruchem rzęs,
nadałaś mu nowy porządek.

Ale teraz czuję się jak papier,
rozdarty na tysiące kawałków.

Pełne sprzeczności i marzeń ukrytych..
A na każdym kawałeczku wypisane
Twoje imię MARTA.

Choć to parę literek,
zawarte jest w nim wszytko.

Każdy czarujący uśmiech,
zwrócony w moją stronę.

Każde Twoje spojrzenie,
mocy tysięcy gwiazd.

Twoje imię niczym echo,
rozbrzmiewa w mojej głowie.

Za każdym razem, gdy,
Otwieram i zamykam swoje oczy.

Zapisało się ono w mym,
Sercu tak łagodnie i naturalnie...

Jak miód wlewający się do naczynia?
Jak źródlana woda, wsiąkająca w piasek.

Posprzątałaś w moim ogrodzie.
I zasiałaś w nim dobre myśli.

Teraz zaczyna rozkwitać w nim róża..
Mój ogród jest coraz piękniejszy.

Ale brakuje w nim uśmiechu słońca,
którym jesteś Ty Marto.

To dla Ciebie Martusiu... strasznie tęsknię

autor

dotyk nieba

Dodano: 2006-01-24 22:51:16

Ten wiersz przeczytano 1079 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Antyczny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie