Ojciec

Uraz, który pozaostaje na całe życie...

Z ojca nigdy nie był TATUŚ
Raczej był to już dyktator.
Do dom wkraczając
Zdejmował kurtkę

Szereg poleceń wydając:
"Posprzątać, pozmywać, zająć się psem.
Odkurzyć, do lekcji, a potem zjeść"

Ostre słowa padały z ust.
Mama miała niezły gust
Wybierając sobie męża,
Który siłą i krzykiem wszystko zwycięża.

Aż nadszedł czas:
Mama krzyknęła "Dość!"
Ojciec dostał w kość
I zostawił nas.

Mama kochając go nie może otrząsnąć się,
Że odszedł, zostawiając wspomnienia złe.
Zadnego przepraszam,
Nic, nawet do mnie.

Poprostu krzyknął:
"Nie martwcie się o mnie. Ja sobie poradzę.
To mamy wina
Widzicie, cóż ona poczyna!?

Wygania mnie z własnego mieszkania.
Wchodzę i rzeczy spakowane.
Już dłużej tu nie zostanę!
Odczepcie się ode mnie!"

I odszedł z naszego życia.
Dla niego to już kaplica,
Lecz on tak nie myśli.
Nowa era się w jego życiu rozpoczyna,

Przyznać się nie chce,
Lecz wie, że to tylko jego wina...

Całe życie się wali, kiedy ktoś, ktokolwiek opuszcza nasz świat...

autor

Lina D

Dodano: 2006-01-06 20:35:32

Ten wiersz przeczytano 830 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie