Okaleczona

Czyjś głos wyrwał ją ze snu
Sen o bólu co wciąż się powtarza
Zimna dłoń pchnęła ją w płytki grób
Na dnie ludzie o wypalonych twarzach

Obsesyjna myśl odwiedza dzień
A świt koszmarny sen ten odgania
Wraz z wieczorem zaczyna się lęk przed snem
Nieposłuszny umysł zasypia... Na nic starania...

Tam w oddali dostrzegła dziewczynę
Trzyma małą laleczkę w dłoniach
Ta sprawia wrażenie żywej
A twarz jej brutalnie okaleczona

Dziś nie głos ją zbudził lecz ból
A jej dusza już zniewolona
Okaleczona jak lalka ze snu
Gdzie mój głos tam pojawia się Ona

Posłuszna wypływa z ran
I zastyga na głębokich bliznach
Słowem zburzyłam jej świat
Mój sekret to moja trucizna

Została tylko owiana tajemnicą
Poprzebijana na wylot
A ty odeszłaś w głuchą nicość
Zniknęłaś jakby cię nigdy nie było...

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2005-10-05 21:03:00

Ten wiersz przeczytano 494 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie