Okruchy życia
Okruchy życia
tyle jej pozostało.
Wpatrzona w morze
odlicza minuty
nim słońce umrze
za ostatnią falą, co wiatr ku brzegowi
niesie.
A jej fala życia
dopływa do portu,
gdzie ostatni oddech swój złożyła
u stóp zachodzącego słońca,
które rozlało się na niebie paletą barw
na znak żałoby,
z ostatnim wiatru oddechem,
który jej ciało falą zakrył.
autor
Violetus Pospolitus
Dodano: 2006-06-04 10:39:58
Ten wiersz przeczytano 364 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.