Okrutny Świat

Nadeszła zima i chłodem zawiało
Malutką Dziewczynę i nieokryte Jej ciało
Widać na śniegu siedzącą w ręku z koszykiem
Nikt nie przejmuje się Jej błaganiem, Jej krzykiem
Stópki Jej małe i sine od mrozu
Wielcy Panowie nie wysiadają z wozów
By chociaż się spytać Jej czemu tak siedzi
Każdy przechodzi obojętnie - bliscy, sąsiedzi
Ubrani ciepło zamożni Ludzie
Nie zwracają uwagi na Tą co w trudzie
Stara się zarobić do domu na sniadanie
Oni Wszyscy myślą, że to z nudów żebranie
Bosa, zmarznięta i zapłakana
Siedzi noc całą, samiuśka, sama
By rano na pierwszej stronie w gazecie
Ukazała się nekrologach wzmianka o Młodej Kobiecie
Która włożyła serce i oddała swe życie
By Rodzina nad ranem mogła zjeść należycie
By choć na chwilę pojawił się chleba kawałek
I do ogrzania dłoni niewielkie pudełko zapałek
By chociaż raz, mimo iż zyją na codzień w brudzie
I Oni przez chwilę poczuli się jak Ludzie !

... czy tak musi byc ?

autor

domel86

Napisany: 2004-12-05 Dodano: 2004-12-10 20:06:07

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie