On-poeta

Czemuś Matko tak potworne plemię stworzyła,
Co językiem swym jak kłów tysiące rani?
Czy nie lepiej by było byś go powierzyła
Najpiękniejszej z niewiast, najmroczniejszej pani?

On swym życiem hańbę na ten świat przynosi
I tuła się po nim jak po świecie hadesowym.
On, co wieczór duchy liczne prosi
By zmazały mu przeszłość z jego marnej głowy.

Lecz one są głuche. Słów jego nie słyszą
I tańczą dokoła szydząc w puste oczy.
Pochłonięty w mroku, owładnięty ciszą,
W głębi umysłu bitwę wielką toczy

Czyż nie lepiej by było chwycić za nóż ostry,
I w ułamku sekundy zmienić serca bicie.
Czyż nie lepiej by było w jednym ruchu prostym
Sprawić by z dechem uleciało życie.

Otoczony ludźmi bez słuchu i wzroku,
Szuka miłości wśród kamieni zimnych.
Otoczony pustką w ciągłym życia mroku,
Szuka ucieczki do swych lat dziecinnych

autor

Myron

Dodano: 2009-06-25 23:46:44

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie