Ona

Słucham, gdy do mnie mówi, szelestem
swej sukienki, czerwienią swoich ust,
delikatna, smukła, łamliwa, niczym chrust,
melodia zmysłów, skrytym gestem
triumfuje wobec dawnych bóstw.

Płynąc pośród reliktów przeszłości,
słyszę, gdy czesze włosy, nieprzerwanie,
i gdy bierze me serce w swoje władanie,
na wieży z kart, ona, z Adama kości
powstała i być nie przestanie.

autor

muramasa

Dodano: 2009-12-18 00:31:27

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie