ona

Ona. Wiecznie niezadowolona.
Wiecznie na kogoś wkurzona.

Ja. Choć staram się ją zadowolać.
Ona mi na to, że muszę się bardziej starać.

Ona. Patrzy, węszy. Węszy i krzyczy.
Czy w tym domu nie ma żadnej granicy?!

Tu potrzeba mniej miłości.
Mniej tej wielkiej złości.

Inaczej zwariuję. Albo odejdę.
Nikt mnie nie powstrzyma, bo....



Ona mnie ku temu popchnie !!!!!

autor

Anastazja..

Napisany: 2005-02-10 Dodano: 2005-02-11 13:51:11

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie