Ona

Zagrzmiało mocno i blisko,
aż dom się zatrząsł w posadach.
Stanęłam w miejscu jak wryta.
Znów figla płata mi aura.

Brzozy do ziemi wiatr przygiął.
Deszcz z gradem ziemię ubijał.
Jezdnią spływały potoki.
Czas się na chwilę zatrzymał.

Światło rozbłysło i znikło.
zgasiłam ogień w pośpiechu
i dopływ prądu odcięłam
w skrzynce rozdzielczej na strychu.

I jeszcze tylko w ciemnościach,
które nad światem zapadły
musiałam znaleźć gromnicę.
Pokój oświetlić jej światłem.

Siedziałam z różańcem w ręku
w Matkę, co chroni wpatrzona
i przekonana, że Ona
może żywioły pokonać.

Poprawiłam przedostatnią zwrotkę.Masz rację, w poprzedniej wersji wypadłam z rytmu.Dziękuję.

autor

Zora2

Dodano: 2009-06-06 08:26:13

Ten wiersz przeczytano 957 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie