Ona

Ona jak zwykle niepozorna
Drogę wyznaczała jej gwiazda wieczorna.

Nie zobaczysz nigdy jej cienia
Bo pochłonęła ją kraina milczenia,
W ręku trzyma czarny kwiat róży
Który w Twym sercu zanurzy.

To tylko wrak dziewczyny
Lecz czyje są to winy?

Ona życie swe na miłości budowała
Jego ciągle pełniom siebie kochała,
Ale on nie był wierny
I zabrał wszystkie miłości perły.

Teraz kwietne łodygi
Zdobią jej pomniki...
Pierwszej którą miłością zabito
Której serce śmiertelnie rozbito.

autor

Anna D.

Napisany: 2006-11-17 Dodano: 2006-11-18 14:44:45

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie