Ona nic nie wie

Cóż z tego, że mi się podoba,
Wybrana przeze mnie osoba.
Ona nic nie wie do tej pory,
Grą ustanawiam wciąż pozory.

Daję jej odczuć me uczucie,
Wyrażam miłość swoją w skrócie.
Zabawiam słowem doskonałym,
Lecz jakże małym, i nieśmiałym.

Zadaję czasem zapytanie,
By uzmysłowić serca branie.
Nie silę się na wielkie zdania,
Tyle brakuje do przetrwania.

Tyle brakuje do odmiany,
Jak poznać te uczucia stany.
Są niby serca kołysaniem,
Takim malutkim zakochaniem.

Dwie miłujące się postacie,
Każda zapomnieć chce o stracie.
Jedna o drugiej wie tak dużo,
A słowa wciąż miłości służą.

I nie pozwolą też zapomnieć,
Jak można kochać się ogromnie.
Wyrażać skromnie swe uczucie,
Mimo pędzącej w wszechświat smucie.

Cóż z tego, że ją pokochałem,
Że miałem tak marzenia śmiałe.
Ona nic nie wie do tej pory,
Grą ustanawiam wciąż pozory.

autor

Grand

Napisany: 2013-03-28 Dodano: 2013-03-01 09:54:51

Ten wiersz przeczytano 665 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie