Oni

Oni słyszą... Nic nie mów Oni widzą... Nic nie rób To co zrobisz wobec nich, obrócą przeciw tobie Nie próbuj się sprzeciwić, wyrok zadasz sam sobie

Wstając rano nie myśl, że dzień będzie piękny
Przez okno wpada mrok a nie promień słoneczny
Wychodząc z domu nie czuj się bezpieczny
Czuj się obojętny.Nie bądź uśmiechnięty
Bo po co? I tak nikt uśmiechu nie odwdzięczy
Zaproponuj zły czyn.Znajdziesz wielu chętnych
Próbowałeś być kimś.Wciąż ponosisz klęski
Nie dałeś żyć im.Więc chcą się zemścić
Chodzisz mroczną ulicą.Widzisz tych ludzi
Masz tego dość.Zaczynasz się dusić
Złem powietrze przesiąknięte.Brak reguł
Czarna krew wszędzie.Nie złapiesz oddechu
Nikt nie poda dłoni.Nikt nie pomoże
Zgromadzenie zakrywa cieniem twoją głowę
Tu nie byłeś tragedią, tu byłeś atrakcją
Oni nie pomogą.Oni tylko patrzą
Odejdą w zapomnienie.Znikną niczym zjawy
Tak na ogół kończy każdy łamiący ich zasady
Więc nie ciesz się dniem.Nie myśl że jest piękny
Nigdy nic nie wiadomo.Może ty będziesz następny...

. . .

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2005-03-14 20:50:52

Ten wiersz przeczytano 724 razy

Oddanych głosów: 131

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie