OPARZONA SAMOTNOŚCIĄ
Samotność nocny łowca smutku
waleczny rycerz nocy
krwiożerczy sęp duszy
ociekający krwią samotników
pustynne słońce
parzy marzenia
piasek niczym popiół w ustach
oparzona samotnością
rozdarta okaleczona wspomnieniami.
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2011-04-30 21:38:28
Ten wiersz przeczytano 564 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Spok, nie masz racji. Z Twojej wypowiedzi widać że nie
wiesz co to samotność. Autorka tego wiersza wie
doskonale o czym mówi w swoim wierszu, bo doznała
samotności i wie jak ona potrafi dopiec paskudnie.
Aniu, adekwatny jest Twój wiersz w odniesieniu do
samotności - coś wiem na jej temat. Rozumiem Ciebie,
szanuję Twoje odczucia, a za wiersz zostawiam +.
Pozdrawiam serdecznie.
fascynujący wciągający choć pełen smutku i bólu....
kiedyś miną samotności dni, a tęcza rozjaśni życie ci
....Pozdrawiam
Eeee, tam! Bredzisz.
Sa to jedynie "suche" wyrażenia i porównania. Słowa i
nic poza tym.
Nie przekonujesz mnie tym wierszem.
:))
samotnosc to naprawde trudny okres ale nienalezy sie
zamykac na swiaty tylko wyjsc mu na spotkanie to moze
los sie odmieni
Ból, rozdarcie często prowadzi do samotności, człowiek
zamyka się w czterech ścianach i cierpi ... wiersz
bardzo smutny... .
Oparzona,rozdarta i okaleczona ta samotnosc.Ilez bolu
w niej moze sie zmiescic?
Nie mozna przejsc obojetnie obok tego wiersza.
+++