Opowieści

Ma w sobie nieco powyginany przez kłamstwa sens, który budzi się ciągle by uczyć tego, że nie wszystko jest czarne i białe.

Opowieści oczy i uszy przytulają,
czasami nie rozumiem dlaczego,
taką drogę do serca wybierają,
czasami lepiej gdyby nie wybierały,
nie kończyły panowania złudzenia słodkiego,
by same smutki nie zostały.

One są tak na prawdę młotami,
czy dobre są ich uderzenia,
tego nie zdradzą słowa płomienia,
one zawsze takie same są,
pragną miłości między stalą a krwią,
ja pragnę by słodko czas płynął,
smutek pod wodospadem łez ginął,
z szaro pachnącymi chwilami.

Takie życzenie mam,
ale ziszczenie dalekie jest,
choć zawzięcie z losem gram,
każdą kartę wykorzystuję,
czasami to grzech,
lecz słodkiego grzechu też potrzebuję.

autor

kenaj262

Napisany: 2012-02-18 Dodano: 2012-02-19 18:09:31

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie