Osamotnienie

Ludzie osamotnieni w swoim wlasnym świecie.
Zapomnieni przez wszystkich, niegdyś tak ważnych.
Zdarzyło się coś złego, już nie mam przyjaciół i znajomych.
Została tylko ona, przestraszona, smutna i sama na tym swiecie.

Ktoś złamał zasady najważniejszej gry,
Tą grą jest życie, Czy nikt jej nie wybaczy? Czy to już koniec jej dni?
Dziewczyna powoli umiera,nikt nie pomoże,nie śpi bo boi się że będą znowu koszmary.
Nie je, nie śpi, przez ludzi niepotrafiących wybaczyć, to jej ostatnie dni.

Umarła ta prawie niewinna istota.
Przez jeden błąd straciła wszystko, ale zrozumiała jacy są ludzie.
Był pogrzeb,wszyscy mówili jaka była fajna,ale za późno żeby coś zmienić,nikt nie pomyślał o tak niewielkim trudzie.
Czy taki musiał być koniec?Uważam że mogło być zupełnie inaczej,mogł ktoś pomóc tej bezbronnej istocie.

autor

Czarna róża

Napisany: 2006-04-08 Dodano: 2006-04-08 11:34:16

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie