Ostatki

...a koniec zawsze nadchodzi...

Zaświecił się w oddali błysk
i migał w ciemności nieba,
jakby zgubił się losowi list,
z którym do celu dojść trzeba.

A my stoimy wpatrzeni w niego
i nadzieję w sercach mamy.
Czekamy na odejście złego
i by wytrwać, swe dłonie trzymamy.

Lecz w twych oczach, nie ta sama miłość
i już nie trzymasz dłoni tak mocno.
To te zwątpienie, to ta pochyłość,
kiedy milczącą krzyczysz nocą.

I dojść by się chciało do końca
i ujrzeć w światłości dwa odbicia,
lecz to już noc, zachód słońca,
ostatki wspólnie przeżytego życia.

...niewybaczalnie...nieproszenie...nieoczekiwanie...sz ybko...

autor

Cristof7

Napisany: 2006-07-27 Dodano: 2006-09-27 11:22:49

Ten wiersz przeczytano 643 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie