HEROS

...z tomiku " Natrętne szanse podupadłe" pisany pod innym pseudonimem...

W rozwiniętym żaglu,
niczym heros uśpiony,
co oddechu złapać nie może,
gna to coś, jak w letargu,
a jednak nadmiernie skupiony
i ma rozsypkę w głowie, Boże!

Gna po nogach, uskakuje czasem,
byleby szybciej, niźli przestworze,
chce być, jak heros wszechświata,
z umocnieniem, szerokim pasem,
już na łódce wzlatuje w morze,
do pośpiechu używając bata.

I ten zamęt ubija blaski,
przysłania tęczę, zabija słońce,
chwyta dobroć serca za rogi
i można wstawać, wznosić oklaski,
ukazywać myśli swoich końce,
przeskakując oddechu ciche progi.

A kiedy lasy wreszcie spłoną,
przyroda się ugnie i umrze,
a niebo zasmuci się pochmurnie,
nie zasłonisz się już współczucia osłoną.
Tylko jak wszyscy, nie uciekaj, stój że!
Człowieku zaganiany, położony w trumnie.

...wtrącę...Kochanie wszystko jest dobrze...

autor

Cristof7

Napisany: 2006-11-27 Dodano: 2006-10-02 09:03:46

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie