Ostatnia droga

Kiedy słońce tonie w nicości mroku,
kiedy mój los zbacza z prostego kroku,
w otchłań pustą przed siebie biegnę,
uciekam przed czymś przed czym i tak nie ucieknę...
Księżyc rozświetla przedemną drogę,
chcę nią biec ale nie mogę,
moje drzewo nienawiści gałęźmi mnie dusi,
ściska me ciało,nie pozwala się ruszyć
W bólu i krzyku moja dusza płonie,
chcę biec za światłem,ale już go nie dogonię...
Jasnośc gaśnie,zostaję sama wśród nocy,
chcę szukać wsparcia,chcę szukać pomocy...
Przed Matką Nocą z grzechów się spowiadam,
coś ciągnie mnie w dół,wciąż na twarz upadam.
Nie mam nadzieji na jakąś zmianę,
będe potępiona,już tu zostanę,
czuję krew spływającą po mym ciele,
żałuję jak żyję,ale juz tego nie zmienie...

autor

Żmija

Napisany: 2005-11-13 Dodano: 2005-12-08 22:58:08

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie