Otchłań bezwolności

są takie dłonie...

Strach, strach tak wszechwładny
Na tą jedną chwilę oczy zamyka.

Tonę... Wnętrze dłoni spragnionych
Wciąga niczym wir okrutny
W otchłań bezwolności.

Powietrza, światła... byle oddech złapać...

Wypływam... Wypływam w ran błekicie,
Z których krew słodsza niźli miodu bursztyny.

Niepomna lęku... wracam do świadomości.

...w których blednie strach.

autor

parole

Dodano: 2006-05-01 20:26:02

Ten wiersz przeczytano 636 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie