OTCHŁAŃ SMUTKU
smutkowi...wiernemu przyjacielowi :(
Siedzę samotny
mrok mnie ogarnia
ty go rozpraszałaś
ty byłaś jak latarnia
teraz cie nie ma
a on znów gęstnieje
ogarnia mą dusze
rozpacz w nią leje
tak wiele bólu
trawi me ciało
tak wiele smutku
w nim zamieszkało
umarło szczęśćie
radość uleciała
serce gnębi tęsknota
tylko ona mi pozostała
autor
Tupak Amaru
Dodano: 2004-12-29 17:45:43
Ten wiersz przeczytano 838 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Zbyt wielka tęsknota niszczy człowieka, a szczęście i
radość jest ulotne, warto więc, mimo wszystko
uśmiechać się i mieć nadzieję na lepsze jutro:)
Pozdrawiam.
jak to sie czesto mowi czas leczy rany..
i chociaz na poczatku wydaje nam sie to niemozliwe w
koncu tesknota i bol znikaja lub chociaz maleja..i
zawsze zjawi sie ten ktos nam przeznaczony;)
pozdrawiam