Pachnący chleb

To nie próba to już mistrzostwo:)

Takie wspomnienia pozostają w sercu na zawsze. W
piekny sposób wyraziłaś to co w Twoim sercu. Twoje
słowa potrafią rozbudzić wyobraźnię i przywołują
obrazy przez Ciebie opisane. Pozdrawiam:)

Udana proba...:) Ladny wiersz...

Australijko, w Polska wciąż w tym samym miejscu.
Odwiedzaj i pisz wiersze o niej, w każdej formie.

Rozumiem Cię doskonale. Szkoda, że wypieku domowego
już nie ma a sad....Widziałem taki jako mały chłopiec
u mojego dziadka, daleko - w Polsce wschodniej.
Pozdrawiam bardzo serdecznie.

Bardzo podobała mi się ta przekładanka, myślałam że
sama na to wpadłaś, ale i tak jest pięknie, a chleb,
no cóż tu w Hiszpanii jem marokański, taki inny i taki
naturalny.

próba wielce udana.

Bardzo podoba mi się treść, tęsknota na obczyźnie za
rodzinnym domem. Forma ciekawa, udana. Pozdrawiam
serdecznie :)

i całkiem fajnie wyszło, a dom nasz z dzieciństwa
zawsze pozostanie w pamięci, bez względu na to, jakim
on był

Moim zdaniem bardzo udana próba. :))

Kawał ciężkiej pracy, gratuluję pomysłu i wykonania
oczywiście:)

świetna inspiracja...brawo i działa na
wyobaźnię,pozdrawiam

Nie sprawdzałam, czy Twój wiersz pasuje do schematu,
ale przecież najważniejsze, że da się czytać z
przyjemnością. Mniej podoba mi się tytuł, ale być może
to kwestia gustu. Pozdrawiam :)

O, coś nowego. Próbujesz pantum. Dobrze nie znam
tego gatunku, ale okazja doszlifować. Co do meritum
treści - metaforyczne sianokosy, żniwa i chleb
razowy. Tematyka też na vilanellę dobra.