Padła Kurtyna

the Cutain was torn down

To strach skłania mnie do głębokich przemyśleń
Ilość atomowych łodzi podwodnych Wiśle
Jest równa ilości myśli w mojej głowie
Wtedy gdy zażyje biały środek
Proszę, oto zbliża się bez komisa lato
Znalazłem złoty środek, i niczym Platon
Wykreuję sobie utopię, gdzie moje myśli ocalone
Będą tak słodkie jak fruktoza w każdym winogronie
Jeszcze niedawno myślałem, że oszaleję
Teraz już wiem, że ocaleję
Mój statek wpadł na mieliznę
Mogło być gorzej
Pośród błyskawic sztormu oraz kul gradu
Mógł zbłądzić i spaść w dół wodospadu
Mogłem i ja pójść na łatwiznę
Lecz się nie poddałem
Nie wybrałem drogi na skróty
Staranie swe całe
Oddaję Bogu w ramach pokuty

Trwało to długo
Upadłem lecz wstałem
Wtedy gdy przyczynę porażki zrozumiałem
Kłopot tkwił we mnie
Nie w szkole; systemie czy otoczeniu
Ukryłem go w cieniu
Okryłem pokrywą z cementu
I było fajnie do pewnego momentu

Nie mogłem go rozwiązać, on we mnie ukryty
Siedział zbyt głęboko jak cierń w serce wbity

Trzeba siły rozpędzonego tramwaju
By rozbić ścianę, którą się otaczają
Ludzie którzy zbyt łatwo się poddają
Jak ja

I nadszedł cios

droga...

autor

lukaszgons

Napisany: 2006-06-09 Dodano: 2006-06-10 13:30:48

Ten wiersz przeczytano 836 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie