PADLINOŻERNE SĘPY
Bezsenność królowa nocy
bezwzględna pani mego snu
okrutna rani kaleczy
odbiera nadzieje
serce zimna tafla lodu
zarysowana cierpieniem
wspomnienia jak padlinożerne sępy
rozrywają dusze
tłamszą
zabijają na raty
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2012-11-27 21:23:16
Ten wiersz przeczytano 503 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
bezennośc i samotnośc
cierpienie i smutek
a milość.?
Bezsenność to niewesoła siostra samotności.
Pozdrawiam
Peelce trzeba życzyć zapomnienia, wiadomo że to wymaga
czasu. Smutny i bardzo wymowny wiersz. Dobrej nocy