ŁOWCA SMUTKU
Są łzy które paraliżują serce
pozostawiając blizny
ślady cierpienia
ból łowca smutku z duszą niewolnika
pustka malująca obraz rozpaczy
pędzlem zapomnienia
miłość gdzieś w niebiosach na skrzydłach
wiary
lawiruje w samotności
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2012-11-28 18:52:21
Ten wiersz przeczytano 495 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Miłość ma skrzydła wiary.
Piękne.
Pozdrawiam
Nie da rady powstrzynac lez przy czytaniu tego
przepieknego wiersza podobnie,jak i komentarzy pod
nim. I dlatego zarowno Autorke, jak i komentatorow
(zwlaszcza Kazapa)bardzo cieplutko
pozdrawiam!
Ból odpycha miłość by ta pogrążona w nicości żyła w
samotności aby on mógł się karmić jej smutkiem.
Ciekawa miniaturka...:)
Aniu twój łowca smutku dotyka duszy
paralizuje i rani pozostawiając blizny
rozmazany obraz rozpaczy znika w samotności
do mnie też przemawia ten wiersz, pomimo iż ja staram
się być łowcą radości,,,
Podoba mi się określenie " Łowca smutku " . Ta
miniaturka przemawia do mnie.