Palec losu

Pełen własnych wad walczę z przeznaczeniem
miłości głos czasem sił mi dodaje by lepiej żyć
tak często błądzę mijam się ze swym znaczeniem
zbyt wiele chcąc udaje mi się tylko o miłości śnić

i tak wiele błędów jeszcze w swym życiu robię
zamiast szybko się wspinać powoli się gramolę
tak bardzo chciałbym zostawić tu coś po sobie
jakiś ślad serca czyjeś szczęście na tym padole

zobaczymy co los trzyma dla mnie w przyszłości
chciałbym miłować całym sercem swoim i ciałem
ja niestety nieustanie daję się uwieść podłości
a tymczasem życie moje jest dalece niedoskonałe

czas płynie dzień po dniu przez dłonie mi przecieka
a ja jak jakiś pionek palcem przez los przesuwany
może wreszcie porwie mnie miłości rwąca rzeka
czekam aż wpadnę w ramiona jakieś pięknej damy

autor

jaro 37

Napisany: 2014-06-01 Dodano: 2014-06-01 09:33:35

Ten wiersz przeczytano 1310 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie