pamięć
Coś się we mnie
Łamie i kruszy.
Powoli dociera
Niechciana
Świadomość.
Bezsensownie,
Teraz.
To było tak dawno,
Czas zapomnieć.
Jednakże
Wracają obrazy
Pomieszamne
Z uczuciami,
Wykłuwając w sercu
Szklane drzwi.
Zostają
Zapisane
Na wieczną pamiątkę
Przy delikatnych i
Rytmicznych
Tańcach
Gorzkich
Łez..
Komentarze (2)
łzy w końcu osuszy promień słońca...pozdrawiam
Bardzo podoba mi się twój nowy wiersz.... może troche
smutny, ale za to bardzo orginalny .. Pozdrawiam
Agata.