Pamięci przyjaciela
Milczysz.
On już nie słyszy
chociaż wie, że jesteś z nim,
że myślisz, wspominasz,
czekasz…
Zostawił.
Odszedł tak nagle,
a jeszcze wczoraj
planowaliście wspólne piwo
i spacer z wnukami.
Milczysz.
Mówisz wzrokiem,
ileż bólu w nim się mieści.
Niezrozumiałego.
Dlaczego?
Dlaczego!
PRZYJACIELOWI
autor
Bella Jagódka
Dodano: 2007-09-03 10:56:51
Ten wiersz przeczytano 1640 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
...takie jest los człowieka...robi plany..i
odchodzi.....ale w sercu zostaje.....
Odejścia nagłe, ostateczne, zawsze bolą. Jest w tym
wierszu ten smutek i dobra pamięć.
nic tak nie ukoi goryczy i rozpaczy po stracie
bliskiej osoby jak poezja- bo przyjaciel niewątpliwie
nią jest...wiem coś o tym. Jednakże, ten smutny klimat
jest mi dzisiaj na rękę. To nie będzie ostatnie
pożegnanie
Zapamiętaj, to co w Nim było najpiękniejsze...
Jego dobroć, urok i wdzięk....
Jak umiał patrzeć sercem...
Wspomnij czasem też jego cień
Nie zamykajcie drzwi przed pamięcią dla przyjaciela
otwórzcie okna aby mógł dotrzec do was nawet z
odległych stron...bo jest ci bliższy jak koszula
ciału....
wieli smutek i ból serce rozpiera gdy straci się
bliskiego przyjaciela, smutny wiersz, pełen bólu
Pożegnania zawsze zostają w pamięci. Smutne, ale
tylko pamięć może nam pozostać!
smutne pożegnanie przyjaciela, bo ostateczne. Tego nie
da się zrozumieć ani przyjąć z pokorą... śmierć zawsze
wypełnia bólem!
Piekne słowa ....tak trudno się pogodzić z odejściem
bliskich osób..odchodzą tak nagle...dlaczego?
Takie jest Basiu życie, biała pani zabiera skrycie
tych co kochamy, lubimy, szanujemy i tylko w myślach
ich odnajdujemy.
Jeszcze wczoraj Był a dzisiaj odszedł do
wieczności.Zostawił ból cierpienie i pytanie
dlaczego? To tak bardzo boli.