Pamiętaj i Kochaj

Nicość umysł mój ogarnia,
Zewsząd i wszędzie dostać się chce,
Samotny człowiek i jego latarnia,
W oddali łka, uwolnić próbuje się.

To życie niewolą nas ściska rękoma,
Zaciskając pięści i mięśnie swoje,
A czara zła przekonać nas skora,
Iż ludzie nie umieją żyć oboje.

Ty nie miej tego nigdy na uwadze,
Bo błędem jest to wielkim zapewne,
Kochaj i nie zapominaj o tym dobrze ci radze,
I choć na co dzień myśli masz rozbieżne...

Pamiętaj i Kochaj.

autor

r0zm@rzoNy

Dodano: 2007-05-15 00:05:54

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie