Pamiętam

"(...)nasz park W nieznośnym wręcz odcieniu zieleni" -Hey

tą ognistą zieleń,
co nakazała Cerberowi wytropić serce moje
i rozszarpać je na krwiste kawałki.

Pamiętam
jak wbijała widełki
prosto w me źrenice -
martwe i bezdenne.
Ślepe plamy nie odzyskały wzroku

Pamiętam
jak kłamała:
„Ah, to tylko zły sen”.
Rozerwała szpecące policzki korale.

Pamiętam
jak wdzierała się stęchlizną
w ten twór na kształt lalki,
chcąc poruszyć jej członki
w makabrycznym tańcu.

Przymykam oczy.

Języki ognia liżą bladość skóry.
Nie, nie obrócę się w popiół.
Odejdę, lecz z honorem
***
Zamknęłam okno.

autor

MarGol

Napisany: 2014-05-10 Dodano: 2015-05-10 07:03:34

Ten wiersz przeczytano 662 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie