pani m.

jakże piękna była ta pani-
niezagaszona namiętność w przyschniętych
zamgleniach
zestawiała się uroczo
z czerwoną szminką wykrzywioną w dziobek

zupełnie jakby zabawiała dziecko

węższa górna warga
i zajad w lewym kąciku-

to nie były usta kochanki

chociaż mieszkały w nich mdławobiałe obłoki
wypuszczane z gromadami aniołów
w asyście westchnień pachnących kadzidłem

jakże smutna to była pani
niekochanka przyciągana do ziemi
z czarnym płaszczem
szminką i niebem
przygarbiona własnym oddaniem

ciężko było jej z niekochaniem
i z ukrywaną w lewej kieszeni
popielniczką
w kształcie serca

wygrzebany z szuflady...

autor

mataha

Dodano: 2008-08-18 21:05:52

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie