Pani samotość

Pani przygnębienia,zanurzasz nas w swej szarości dnia,chłud twuj otacza nas,serca nasze ukajasz, usypasz ,leniwe sięstają ,zapadaja w letarg,z besilności i bezradności myśli nahodzą czaserm,nagle spostrzegają na drodze samotne są ,niehcą jusz nie zrywają się nagle tkwią w letargu.
Szamocą się szaleją obawami ,bezsilne wbezkresie czasu co dawno miniony przedawniony a rozpamiętywany niepotrzebnie.
Ten czas przed samotynym sercem nieznany ,rozterki szarości myśli niech nie powracają tak często do mie,odejdz jak najszybciej odemnie,nadzieja niech powruci,z samotności wyrwać się trzeba,pomuż .

autor

Graf

Napisany: 2006-10-06 Dodano: 2006-11-10 15:49:13

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie