Panie salonowy
Strasznie mnie wzruszyło,
Twoje przemówienie.
Oby coś znaczyło,
I zostało w cenie.
Jak posłucha głupi,
Tacy są we świecie.
Słowa twoje kupi,
Nie wiedząc, że pleciesz.
Chyba się rozpłaczę,
Tak mnie to wzruszyło.
Lecz myślę inaczej,
Tobie już odbiło.
Myślisz, że panujesz,
I nawet, że rządzisz.
Gorzej… ty wciąż psujesz,
Mylnie siebie sądzisz.
Ciebie ocenili,
Twoi przyjaciele.
I tak zarządzili,
Że możesz niewiele.
Czasami się spinasz,
Głos podniesiesz godnie.
Ale zapominasz,
Czy włożyłeś spodnie.
Zresztą twoja sprawa,
Panie salonowy.
Czeka cię niesława,
Bądź teraz gotowy…
autor
Grand
Dodano: 2017-08-16 05:17:55
Ten wiersz przeczytano 391 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Interesujące, pozdrawiam.
jak nie jedni często się przechwalają co mogą zrobić
tak na pośmiewisko wychodzą
bo więcej nic nie umieją
jedynie w stołek pierdzieć
i czy to w Rządzie
też nie jednym zawodzie
gdzie za prawdę wielce obrażeni
siedzą cicho jak mysz pod miotłą w:)