Panna

Oczy przeciagniete wegielkiem
oczy szczere oczy wielkie
a w nich zazace dwie iskry
a za nimi umysl chcialoby sie rzec bystry
A tam w ciemnosciach i gluchej ciszy gdzies z rzadka jakas malenka mysl jak mysz w sieni zapiszczy
a tam raz na wiek caly jakis pomysl w czerni zablyszczy
Usteczka jak platki roz czerwone i soczyste niczym lsniacy owoc w letnim sloncu
A zza nich potoki slow chcialoby sie rzecz madrych jak sto sow
A tam gluche sylaby wylewaja sie w sposob niekontrolowany
i czlowiek pragnie zamknac usteczka tej panny i pragnie uciec od tej slow bez sensu fonntanny
Cera gladka niczym skorka brzoskwinki rumiana
Figura ach coz za zjawisko
Ale niestety ku rozczarowaniu - to wszystko...

autor

tamiska

Dodano: 2008-03-17 13:47:31

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie