Para nie do pary
Pan Ponury, Pani Winna
- przepraszać zawsze powinna,
taka oto srebrna para,
złota doczekać się stara.
On ją w myślach co dzień karze,
ona spokój wnosi w darze,
On Właściciel Materialny,
jej świat doznań nierealny.
On zarządcą jest pilota,
ona woli głaskać kota,
on do przodu ciągle pędzi,
ona coś o wierszach ględzi.
Razem w związku kilka dekad,
dobry nastrój dawno przepadł,
on o kasie głośno krzyczy,
ona świerszcze w trawie liczy.
Gdzie ich spotkać - w każdym mieście,
takich par jest pewnie dwieście,
rola czasem się odwróci,
on przeprasza,ona smuci.
Dodano: 2013-11-10 00:05:17
Ten wiersz przeczytano 1614 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Przepraszałam jedynie za nierówną liczbę głosek w
wersie, nie liczę na zachwyt każdego czytelnika, nawet
powiem więcej cieszę się, że ktoś przeczyta i tyle.
Pozdrawiam
Treść wiersza ni się podoba. Jest napisana prawda o
życiu dwojga małżonków, po kilkuletnim stażu w
związku. Pozdrawiam
Nie ma za co przepraszać, nie ma szans, by utwór
zachwycił każdego. Może następnym razem? ;)
Wiersz podoba mi się. :)
czyta się bardzo dobrze a to proza życia nie musi być
liczbą zgłosek wyrażana tylko słowami potocznymi
,podoba:)
Dziękuję Roklin za uwagi, podobne miał Pan Ponury.
Trochę poprawiłam liczbę zgłosek, ale nie ze wszystkim
mogę sobie poradzić. Przepraszam i pozdrawiam
Moim zdaniem warto byłoby wyrównać rytm, bo wersy
różnią się liczbą zgłosek, co zaburza płynność
czytania. A sam w sobie tekst dosyć przeciętny, nie
zachwycił mnie. Pozdrawiam :)
Bardzo dobry wiersz taki z życia. Pozdrawiam
serdecznie
Życiowa i prawdziwa sytuacja.
Pozdrawiam:)
ostatni wers jakos nie pasuje, reszta super, znam
takie pary, takie Panie liczace swierszcze, ladnie...
A ja zauważyłem,że szybciej gorzknieją kobiety i
przytoczą fraszkę Sztaudyngera-"Z początku była
słodkim mlekiem,skwaśniała dopiero z
wiekiem."Pozdrawiam.
Ponury i Winna - dobrze wyłapałaś i oddałaś klimat.
Podobasię choć to smutne bo prawdziwe
Miłego...
Zgrabny jego czar, wymiata wzmianki wrednych skał.
Proza życia przydeptała uczucia. Dobry i prawdziwy
wiersz. Pozdrawiam.:)
bywa,ze tak jest
gdzieś ta miłość która była się ulotniła
pozdrawiam:)