Paradox

Wiara i siła - by wytrwać i żyć.
Bez miłości jak bez nadzieji - po co więc być?
Tak co dzień, jak w kratkę:
Raz twarda, odważna - nie skrzywdzi mnie nikt,
Następnie zlękniona - przed światem ukryta jak mysz.

Krótkie lata lecą mijając wciąż mój cień,
Strarzeję się nie wiedząc nawet czego chcę.

Bawię sie jak dziecko - i płaczę jak one
Kocham tak naiwnie - potem z żalu cierpię
Błędy - tak, wciąż te same, które znam
Czy to moje opium ten cholerny świat!?
"Tylu ludzi przegrywa co dzień..."
Co będzie ze mną - dowiem się!

Kiedyś dowiem się

autor

A-t-k-a

Napisany: 2006-08-27 Dodano: 2006-08-27 10:28:04

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie