Parasol przeciw łzom

Moją ciszę serca oddaję w Twoje ręce,
Mówią, że czas goi rany.
Mamy jeszcze wspólne niebo,
Cudowne jedno słońce, które tak samo grzeje.

I scenę udeptanych rozstań…

Choć ranią nas przypadki życia,
Ból za każdym razem tak samo boli.
Dostałam parasol, ma chronić mnie przed łzami,
I płaszcz przyjaźni zamiast Twoich dłoni.

Na dnie serca położyłam nasze słowa,
Niech drzemią niewypowiedziane.
Jestem zmęczona jak dziecko łkaniem,
Choć nie mam jeszcze siwych skroni…

Muszę odpocząć…


M.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2007-01-19 Dodano: 2007-01-21 00:13:58

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie