PASJA ŻYCIA

Nie daję się zwariować
tej pogoni za wszystkim
tej cywilizacji szaleństwa
życie jest takie piękne
szkoda czasu na kłótnie
i wypominki że to i owo.

Dzisiaj patrzę w oczy
listopadowemu słońcu
ono się uroczo uśmiecha
tańcząc walca z wiatrem
który mnie lekko muska
po rozpiętych ramionach
wyciągniętych po szczęście.

Gładzę zabłąkanego pieska
i on potrzebuje miłości.
Podprowadzam staruszkę -
w jej zamglonych oczach
spostrzegam wdzięczność.

Lubię bardzo się uśmiechać
więc daję uśmiech innym -
jaka to radość ogromna
widząc uśmiechnięte usta.

Na Giewoncie spojrzeniem łapię
najczystszą zieleń srebro gór
ciszę co słyszy oddech piersi
i wnętrzem przepływa jak strumyk
urzekający swym wdziękiem
które w sercu dokumentuję
by wyciągać zimą wspomnieniem.

Nacieszyć się szumem rzeki
i falami unoszącymi moje myśli
w stronę nietuzinkowych marzeń.

Siedzę w domku na konarze dęba
i piszę strofy wiersza piórem które
maczam w szafirowym niebie.

Jeszcze pójść boso z ukochaną
na łąki wyświęcone kwiatem i zielem
zapalić ognisko spleść dłonie wokół
zatańczyć nago na złotej trawie
chodzić po księżycu gwiazdach
po pierzynie chmur i całować w deszczu.

Moją pasją jest żyć.

autor

Kazimierz Surzyn

Napisany: 2015-11-22 Dodano: 2019-11-22 19:28:56

Ten wiersz przeczytano 1850 razy

Oddanych głosów: 64

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie