Październik

chłodną mgłą nostalgii od rana się snuje
październik, pali na polach ogniska.
czas do odlotu dymem sygnalizuje
żurawiom, gorzką łzę z oczu wyciska.

tylko w ogrodzie czerwieni się jeszcze
niczym krwawy kolec, w obcą ziemię wbita
jarzębina, wstrząsana wiatru dreszczem,
w całunie tęsknoty w mgłę cała spowita.

poranek zaskoczył przymrozkiem dachy,
mglistym szalem poowijał on drzewa,
zziębnięta trawa zbielała ze strachu,
w lodowym lustrze przegląda się Ewa.

Ewa, Ewunia natomiast ma wszystko,
zakochany październik ogrzewa dłonie,
zimną mgłę przegonił hen na ściernisko,
słonecznym porankiem uśmiecha się do niej.

a jarzębina w ogrodzie słońcem ogrzana,
dałaby tym dłoniom korali kilka,
pieszczonym przez październikowego pana,
któremu czasu pozostała chwilka

na rozmowy, zaczyna go też brakować,
niedługo październik dobiegnie końca.
zimny przyjdzie listopad - czas się pakować
i ruszyć w ciepłą stronę - w kierunku słońca.

wszystko co piękne tak szybko przemija,
dzień po dniu upływa i miesiąc za miesiącem.
wspomnienia piękne nadal jednak żyją,
szczególnie te - tak wyjątkowo gorące

Dziękuję za odwiedziny i za interesujące wypowiedzi na temat wiersza, życzę miłego dnia:)

autor

gogvan

Napisany: 2017-10-17 Dodano: 2017-10-20 13:47:51

Ten wiersz przeczytano 900 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Sylabiczny Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie