Pędzel i farba

Na moją twarzy znów rozlał się smutek
Niczym farba z niedokręconej puszki
Kiedyś lubiłeś malować moje dłonie
Kolory i pędzle wypełniały cały dom

Biorę do ręki Twoje narzędzie
Szept niesie się po pokojach
Płótno jest czarne jak moje myśli

Malowałam całą noc nasze dusze
Potem spaliłam listy i wsiadłam w taksówkę
Migające latarnie przypominały Twoje oczy
Błądzące po mojej delikatnej skórze

Gdy wysiadałam padał deszcz
Mieszał się z moimi łzami
Ty i ja zawsze będziemy razem
a jednak sami

autor

Neamis

Dodano: 2007-07-21 23:11:42

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie