Perspektywa

https://youtu.be/lNyxreko3Y4

Widziałam siebie
starą
samotną
zamkniętą w ciemności
bez możliwości złapania tchu
bez pomocnej dłoni
bez bliskich mi osób
Widziałam siebie
martwą
bezsilną
zjadaną przez robaki
rozpadającą się w pył
mieszającą się z czarną ziemią
znikającą

Doświadczyłam piekła za życia
chociaż wierzę w niebo
i na nic tu żal do niego

Najważniejsze
że Ty jesteś
wszechświatem

nie jedną kroplą łzy a wodospadem
szybujesz po niebie niczym ptak
masz głębię jak ocean
sięgasz głęboko korzeniami jak las
wybuchasz wulkanem
odchodzisz niczym mgła

w-końcu
zaczęłaś żyć tak jak zawsze chciałaś

autor

SlodkoGorzka

Napisany: 2020-04-21 Dodano: 2020-04-21 11:04:51

Ten wiersz przeczytano 940 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie